Ken je dat? Heb je ergens iets gelezen, gezien of gehoord wat indruk op je maakte en nieuw voor je was, zie en hoor en lees je het ineens overal. Blijkt het helemaal niet zo nieuw te zijn, maar heeft het ineens bestaansrecht in jouw leven terwijl het je daarvoor niet opviel (of kon schelen).
Zo las ik een tijdje terug over het puberbrein en hoe jongeren tot een jaar of 23 (meisjes wat eerder, jongens wat later) hersenen hebben die nog niet volledig werken. Het voorste gedeelte van de hersenen, de frontaalkwab, is nog in ontwikkeling en voert dientengevolge haar taken nog niet goed uit. De frontaalkwab is de regelneef, organisator, overzichthouder oftewel de manager van je brein.
Zo’n gebrekkig functionerende frontaalkwab verklaart veel van het zogenaamde ‘pubergedrag’: pubers kunnen niet plannen, hebben geen overzicht en ook weinig benul van de consequenties van hun gedrag. Dat maakt ze ook niet veel uit; ze doen wat hun nu leuk lijkt en morgen zien we dan wel weer. Pubers zijn erg vatbaar voor wat hun vriendjes doen, maar totaal niet vatbaar voor straf. Waar zijn ze wel goed op reageren is op complimentjes.
Hoe is deze kennis nu interessant voor de niet-pubers onder ons?
Dat wat je aandacht geeft, dat groeit. Is een veelgehoorde uitspraak in coachingsland. Het betekent zoiets als dat je je eigen werkelijkheid kan creëren door je vooral te richten op wat je wilt bereiken (en als je aandacht blijft geven aan wat je niet wilt, blijf je in de wereld die je niet wilt).
Net als pubers, zijn jij en ik ook erg gevoelig voor complimenten. Tevens vinden we het niet altijd gemakkelijk de consequenties op de lange termijn op te laten wegen tegen de voordelen op de korte termijn. Oftewel: we eten liever nu het pak koekjes leeg en blijven heerlijk op de bank liggen, in plaats van op te staan en iets te gaan doen waardoor we beter in ons vel gaan zitten (op de lange termijn).
Gevolg? We vinden onszelf slap en ongedisciplineerd en hebben nog meer zin in koekjes gekregen. Hallo vicieuze cirkel! Hoe dan wel? Geef jezelf complimenten elke keer als je iets wel goed doet (en vergeet je zwakke momenten; gun ze niet het voordeel van de aandacht!).
Door deze positieve aandacht groeit je zelfvertrouwen en je motivatie om het nog eens goed te doen. Ook je geluksgevoel groeit.
Hoe meer aandacht je geeft aan de dingen die je goed doet, hoe meer deze je ook zullen opvallen en hoe makkelijker het dus wordt om te doen. Het krijgt bestaansrecht in jouw leven. Hallo nieuwe gewoontes!
