Ik kan het niet uitleggen, het voelt gewoon goed (of verkeerd)…
Volgens Nietzsche hebben we te weinig (geen) woorden om alle milde vormen van onze gevoelens te kunnen beschrijven die tezamen onze persoonlijkheid vormen. We merken alleen de heftigere emoties op -waar we wel taal voor hebben- en om die reden hebben we een verkeerd beeld van onszelf.
In een TED-talk over emoties, legt Lisa Feldman Barret uit dat we verschillende emoties alleen herkennen wanneer we er woorden voor hebben en dat dit per land verschillen in gevoelens oplevert. Zo kent het Russisch bijvoorbeeld een woord voor het gevoel van een verlangen met niks om naar te verlangen: Toska. Of wat dacht je van het Japanse woord Amae dat het plezierige gevoel omschrijft wanneer je tijdelijk je verantwoordelijkheid over je leven (zorgeloos) kan overdragen aan iemand anders. Je herkent het wellicht uit je kindertijd.
En soms raak je overweldigd door je emoties waardoor je niet kan handelen, of juist te heftig reageert, dan helpt het om je metabewustzijn in te schakelen en na te denken over wat je voelt. Of zoals de filosoof Sam Harris het schreef: “Als ik me bewust ben van mijn angst, ben ik niet bang”.
