Durf jij gewoon (tevreden) te zijn? Je gedachtestroom aan je voorbij te laten gaan en even op te houden met van alles te moeten doen?
Ik heb ze al vaker aangehaald, de regels van Flaubert: “Kalm te zijn, dat is al heel wat, dat is al bijna gelukkig zijn”. Even stoppen met willen, verlangen, moeten, vrezen en alle bijbehorende piekergedachtes
Toch vind ik kalm en tevreden zijn gemakkelijker gezegd dan gedaan. Na gedane arbeid zijn er altijd wel weer nieuwe klussen te doen en na behaalde doelen, kunnen er immer nog wat puntjes op de i gezet worden. Er is in mijn hoofd voortdurend sprake van “Maar wat als…” en “Eigenlijk zou ik nog…”.
Maar ik oefen. In de wetenschap dat alles altijd verandert en iedereen altijd kan leren, oefen ik mijn gedachtes te laten voor wat ze zijn: gewoon gedachtes en geen aanwijzingen, of verplichtingen.
Ik oefen in het (tevreden) zijn en in het loslaten… jawel: ik mediteer. En dat brengt zowaar kalmte in mijn hoofd…
