Ik ben rustiger, blijer en heb meer ruimte in mijn hoofd, sinds ik mijn doen en laten goed genoeg vind. Onder het motto: als (ik) het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals (ik) het kan.
Want werd ik echt gelukkig van continue streven naar meer en beter en mooier? Het resultaat was vooral stress, onzekerheid en een moe gevoel dat zich door mijn lijf en hoofd verspreidde als een eeuwig lekkende kraan.
Flaubert beschreef het in een van zijn brieven als volgt: “De waarheid is overal. Laten we alles begrijpen en niets afkeuren, dat is de manier om veel te weten te komen en kalm te zijn, en dat is al heel wat, kalm zijn, dat is bijna gelukkig zijn.”
En zo is het. Het leven goed genoeg vinden, is niet hetzelfde als niks meer hoeven doen, het biedt je juist mogelijkheden om jezelf en de wereld te zien zoals deze is, met goedbedoelde onvolmaaktheden en al. Vanuit die kalme kennis van jezelf en de wereld om je heen, kan je rustig verder gaan op het pad van goed genoeg zijn en daarin steeds beter worden.
