Echt jezelf durven zijn, ook in bijzijn van anderen, hoort bij goed voor jezelf zorgen. Af en toe moet je voor jezelf opkomen en je eigen ruimte en waarden beschermen. En dat is niet makkelijk, want je komt al snel terecht bij ingewikkelde emoties en bij de twijfel of je het allemaal wel goed doet.
Iedereen vraagt zich wel eens af of hij goed genoeg is, welkom is, mooi is, gelukkig is. Ik ervaar dat je geluk ook kan vinden in het grijze gebied van nog niet weten. Ik zie er in elk geval een zekere schoonheid in. Twijfel betekent voor mij dat er vrijheid is om te kiezen en een mogelijkheid om meer te leren. Ik ben niet 1 gedachte of gevoel, maar ervaar vaker een al dan niet vrolijke wirwar van dat alles.
Zolang het bekijken van alle mogelijkheden en nuances niet tot eindeloos piekeren verwordt, is het twijfelen dus best een fijne bezigheid. Ook je twijfels laten zien wanneer je voor jezelf opkomt, is mijn inziens alleen maar prijzenswaardig. Aan de ene kant laat je zien dat je jezelf belangrijk genoeg vindt: je komt immers voor jezelf op. Aan de andere kant geef je met je twijfel ook ruimte aan de ander voor zijn reactie en zijn (daar kan je van uitgaan) aanwezig grijze gebieden.
De filosoof C.S. Pierce zei het als volgt: Er moet een echte en levende twijfel zijn: zonder dat is iedere discussie nutteloos. En Bertrand Russel schreef over de twijfel: De moeilijkheid met de wereld is dat de dommen zelfverzekerd zijn en de verstandigen met twijfel vervuld.
Ga dat maar eens van meerdere kanten bekijken en voel jezelf wijzer worden.
