Bestond er maar een pil tegen: -hier naar keuze invullen- overgewicht, verdriet, lastige familie, vervelende collega’s, oneerlijke mensen, kwaadheid, luiheid etc. En daar waar pil staat, kan je net zo makkelijk zeggen: kon ik de knop maar vinden, dan zette ik ‘m om.
Herkenbaar?
Geen zin om te sporten, veel te vermoeiend, daar is het leven toch niet voor bedoeld? Of wat dacht je van stoppen met snoepen/roken/teveel drinken, daar begin je natuurlijk niet aan, dan is gelijk alle gezelligheid weg uit je leven. Of dan die presentatie die je volgende week moet geven? Nee, je meldt je liever ziek dan zo’n afgang aan te gaan: jij weet wel hoe je dat soort ingewikkelde situaties moet vermijden.
Toch?
Jij hebt, net als heel veel anderen, last van een Lage Frustratie Tolerantie: jij kan niet goed omgaan met ongemak, gaat het liefst lastige mensen uit de weg en wanneer je ook maar het kleinste beetje gevoel hebt, dat je iets misschien niet (goed) kan, dan doe je het gewoon niet. Faal je ook niet.
Gevolg?
Steeds minder vertrouwen in je eigen kunnen, want je doet steeds minder.
Steeds minder plezier en afwisseling in je leven, want je doet steeds minder.
Steeds méér onbereikte doelen, want je doet steeds minder.
Steeds méér ongemak, want het steeds minder doen, lijkt daartegen ook al niet te werken.
Meer doen dus!
Echt, het enige dat wel werkt, is de ongemakkelijkheid aangaan. Steeds weer. Zo ervaar je dat het maar ongemak is en dat je dat echt wel overleeft. Sterker nog: door jezelf te trainen in de zware momenten, wordt het leven immer lichter.
