Je bent (net als ik trouwens) van plan gezonder te eten, aardiger te zijn en meer te bewegen. Je weet waarom je het wil gaan doen, je hebt erover nagedacht, je hebt informatie verzameld, een plan opgesteld en de nodige voorbereidingen getroffen. Dik keer houd je het wel vol, je weet het zeker.
Maar…..ik wil je waarschuwen voor “aanleidingen” en hun talent om alles in de war te schoppen. Een korte nacht, een lange dag, een spontaan gezellige uitnodiging, of juist een afspraak die op het laatste moment wordt afgezegd, slecht weer of mooi weer en ruzie, of juist een goed gesprek. Ze hebben geen van allen op zichzelf iets te maken met je gezonde voornemens, maar als aanleidingen vinden ze het o zo grappig om je volledig van je zorgvuldig gekozen pad af te brengen. Ze vermommen zich in je hoofd razendsnel als een goede reden om toch maar niet te sporten, om kortaf te mogen reageren en om lekker wel die reep chocola te eten.
De filosoof Kierkegaard: De aanleiding is dus tegelijk het veelbetekenendste en het onbetekenendste, het hoogste en het geringste, het belangrijkste en het onbelangrijkste. Zonder aanleiding gebeurt er eigenlijk niets, en toch heeft de aanleiding part noch deel aan wat er gebeurt. De aanleiding is de laatste categorie, de eigenlijke overgangscategorie van de sfeer van de idee naar de werkelijkheid.
Aanleidingen heb je nou eenmaal niet in de hand en eerlijk gezegd maken ze je het leven net zo vaak gemakkelijk als dat ze het je moeilijk maken. Ze zijn datgene wat jou in beweging zet en ook niet meer dan dat.
Wanneer je de sabotage-aanleidingen kan onderscheiden van echte redenen om af te wijken van je gezonde gewoontes, wordt goed voor jezelf zorgen een stuk makkelijker.
Of doe zoals Kierkegaard adviseert (ik parafraseer): leer met je aanleidingen om te gaan zoals zij met jou omgaan en verras ze door je er niks van aan te trekken en er de spot mee te drijven. Nog leuker.
