We leven in een wereld waarin alles draait om sneller, beter en winstgevender worden. Nieuwe technologieën worden omarmd en communicatie is vooral een middel om nog meer te bereiken op een nog efficiëntere wijze. We zijn verworden tot klant en verkoper.
De filosoof Jürgen Habermas noemt dit de systeemwereld en zegt dat het de leefwereld heeft overgenomen. De leefwereld is waar wij elkaar echt ontmoeten (in de “publieke sfeer”) en echt met elkaar praten met als doel elkaar te begrijpen en zo meer een wereld te maken waarin iedereen gehoord wordt.
In de systeemwereld ben jij net als de communicatie een middel en is de winst het doel.
De beperkingen van de systeemwereld worden steeds duidelijker. Altijd, 24 uur per dag, elke dag beter, sneller en meer moeten produceren legt een grote druk op iedereen. Altijd maar bereikbaar moeten zijn zorgt voor stress. De onvermijdelijke en verslavende Social Media zorgt ervoor dat we veel minder tijd besteden aan dat wat we echt waardevol vinden en dat we steeds minder echte gesprekken voeren. De ideaalbeelden die continue op ons worden afgevuurd maken ons onzeker en ontevreden.
Wanneer jij niet gelukkig, succesvol, gezond en mooi bent, dan heb je iets niet goed gedaan, dat lijkt de overheersende boodschap van de systeemwereld. En dat klopt natuurlijk niet, maar het houdt het systeem wel mooi op gang, want je gaat nog harder je best doen om (nog) meer te bereiken.
Steeds meer onderzoeken tonen aan wat iedereen allang een keertje heeft ervaren: deze wereld legt te veel nadruk op succes en je eigen verantwoordelijkheid daarvoor. Terwijl een gezond en gelukkig leven niet enkel een optelsom is van de juiste dingen doen, maar ook afhankelijk van de sociale omgeving waarin jij opgegroeid bent en de verwachtingen die de maatschappij aan ons stelt.
In de leefwereld mag je fouten maken en ook slechte dagen hebben, mag je vrije tijd hebben, af en toe onbereikbaar zijn en mag je tevreden zijn met wat je hebt en kan. En in de leefwereld heb je elke dag mensen om je heen met wie je echte gesprekken kan voeren en die willen weten wie jij bent en wat jij vindt zonder dat ze jou iets willen ‘verkopen’ en zonder dat jij de verkoper moet zijn.
In de leefwereld ben je in de eerste plaats mens.
