Rust ervaren is een kwestie van oefenen

Zomaar een zondagochtend, rust en vogels en zon buiten. Mijn raam en filosofieboek open. Gedachten van mezelf en gelezen woorden, achtereenvolgens:

Oordeel niet over datgene wat je niet kan veranderen.

Het uitstellen van oordelen is een kwestie van oneindige hoop. (D.H. Lawrence)

Alles verandert altijd. Alles gaat dus voorbij. (oftewel “Pantha Rei” Heraclitus).

Je ziet de wereld niet zoals die is, je ziet de wereld zoals jij bent. (Anais Nin).

Ons lijden komt voort uit het feit dat we onze talige weergave van de werkelijkheid verwarren met de werkelijkheid zelf. (Korzybiski)

Gebruik dus passende woorden om de (en je) werkelijkheid mee te beschrijven. Wat is passend? Datgene wat overeenkomt met wie je wilt zijn en wat je wilt ervaren.

Houd op met uw loze gepraat over hoe een goed mens behoort te zijn; wees er een. (Marcus Aurelius)

Maar dan is er een of andere halvegare die op zondagochtend een kinderliedje op herhaling door de stilte laat galmen en is het heel snel gedaan met mijn innerlijke rust, mooie woorden en goede voornemens. Ik irriteer me.

Ik moet nog veel oefenen.

Van onze woede en ons verdriet hebben wij veel meer last dan van de oorzaken van wat ons ergert en ons pijn doet. (Marcus Aurelius)

Hoe waar…en hoe moeilijk..

licht en schaduw

 

Share

Wat is wijsheid?

Wijsheid is leren wat nuttig is en je voordeel geeft in je leven, aldus Montaigne.

Ik kijk naar buiten en vraag me af of ik wel genoeg wijsheid bezit. Weet ik wat goed voor me is? Waar ik blij van word? Wat ik wil doen met mijn tijd zodat ik later tevreden terug kan kijken op gedane zaken?

Tja, in de definitie van Montaigne ben ik wijs, maar of ik ook handel naar mijn wijsheid is een tweede. Tussen wijs zijn en wijs doen, ligt blijkbaar een hoop vermoeiende werkelijkheid. Een terugkerende alledaagsheid met bijbehorende verplichtingen.

Dus wat is wijsheid? Moet ik proberen de kloof tussen wens en werkelijkheid te dichten? Dien ik mijn wensen op de eerste plaats te zetten om zo mijn werkelijkheid te vormen? Of zal ik meer tevredenheid gaan voelen wanneer ik mij schik in de werkelijkheid en mijn wensen daarop aanpas?

Geen idee. En die twijfel breng mij bij een citaat van Marcus Aurelius:

Doe om te beginnen niets zomaar, zonder te kijken. En doe vervolgens alleen dat wat leidt tot een gemeenschappelijk doel.

En dan vind ik het makkelijker: ik weet waar ik blij van word en wat goed is voor mij en daar waar ik twijfel tussen verplichtingen en eigen voordeel, bedenk ik waarmee ik bijdraag aan mijn omgeving (of in elk geval geen schade berokken) en kies ik dat.

Share