Ik wil overal een antwoord op en lekker heldere conclusies kunnen trekken in de hoop dat het me kennis, rust en zelfvertrouwen geeft. Mijn ochtendfilosofen denken hier anders over.
- Afgaan op het feit houdt per definitie in: afgaan op het begrensde. (Sartre)
Dat is niet wat ik wil, me achter grenzen verschuilen. Want dat doe ik met grenzen. Tot hier en niet verder gaat het dan in mijn hoofd en ik wil juist verder durven gaan, voorbij de grens van de angst van mijn denken.
- Een vijand en de vlucht voor de vijand, daar begint alles mee. Als iemand blijft stilstaan en naar de principes zoekt, is dat een nieuw, een tweede begin. (Safranski).
Me afvragen waar de oorzaak van mijn angst en begrenzingen vandaan komen, is dat het opzoeken van ellendige gevoelens of het openlaten van mogelijkheden?
- Er is niets geschapen dat altijd een zegen is (Mandeville)
En:
- Die zucht om conclusies te willen trekken is een van de meest funeste en sterielste hebbelijkheden waarover de mensheid beschikt. (Flaubert)
Hoe omzeil ik dan mijn voorkeur voor veilige begrenzingen -oftewel zekerheden- zonder een cynisch, angstig of anderszins neurotisch mens te worden?
- Het uitstellen van oordelen is een kwestie van oneindige hoop. (Scott Fitzgerald).
O ja, hoop. Naast alle oorlogen, hongersnood, ziekten, uiterlijke en innerlijke wreedheden, zat er ook hoop in de doos van Pandora. Hoop, de soms wrede noodzakelijkheid naast de altijd schijnbare zekerheid.
