Frustratie en berusting liggen voor mij dichtbij elkaar. Wanneer ik iets wil hebben, maar het niet krijg, of als ik iets probeer wat me niet lukt… Hallo frustratie! Een moment later erken ik mijn menselijke beperkingen en volgt de berusting.
Ik ben de enige niet die worstelt met de maakbaarheid van mezelf en mijn omgeving. Als ik er wat langer over nadenk, dringt de vraag zich op: hoeveel controle heb je nou eigenlijk? Antwoord: weinig.
Je hebt geen controle over de mensen om je heen, of over hoe je dagen gaan verlopen, om over gedane zaken maar niet te spreken. Je hebt zelfs geen volledige controle over je lijf, want ziek worden we immers allemaal wel eens, al doe je nog zo je best gezond te leven.
Daarentegen heb je wel controle over je gedachtes en zo ook over je gedrag. Je kan dus kiezen hoe je wilt reageren op al die dingen die buiten jouw macht gebeuren.
Wanneer je nu een stresskip van de eerste orde bent en bij de kleinste verandering al een paniekaanval voelt opkomen, dan heb je niet een, twee, drie een kalm gemoed. Oefen bij elke frustratie jouw gewenste gedachtes en jouw mogelijke handelingen. Dat gaat elke keer makkelijker en het voelt heerlijk ontspannen om die niet-bestaande-controle los te kunnen laten.
