Ik word mij regelmatig bewust van (schijnbare?) tegenstellingen tussen mijn doen en denken en voelen.
Bijvoorbeeld:
- Ik zit vol plannen, maar ik doe vervolgens helemaal niks.
- Ik zou me blij moeten voelen, want alles gaat goed, maar ik ben niet blij (of andersom).
- Ik wil erbij horen en normaal gevonden worden, maar ik wil ook bijzonder gevonden worden.
- Ik wil rust en regelmaat, maar zodra ik in een ritme zit, begin ik onrustig te verlangen naar variatie en verandering.
- Ik wil lief doen, maar doe vervolgens chagrijnig.
- Ik weet niet wat ik van mezelf moet vinden als ik van een iemand complimenten krijg en van een ander kritiek.
- Ik weet vaak echt wel wat goed voor me is, maar ik heb lang niet altijd zin om dat goede ook te doen.
Wat heb je nou aan al die vermoeiende tegenstellingen in jezelf? Volgens mij ontstaan de paradoxen op het moment dat er iets in jou aandacht nodig heeft. Wanneer er iets vastloopt en wanneer er iets in ontwikkeling is. Op zo’n moment botsen er ogenschijnlijk tegenstrijdige gevoelens, gedachten, of gedrag met elkaar.
Ogenschijnlijk tegenstrijdig omdat jij het steeds bent die ze voelt, denkt en doet. En ook ogenschijnlijk tegenstrijdig omdat het nog veel raarder zou zijn wanneer we onaangedaan door wie of wat dan ook gelijkmoedig door het leven zouden gaan.
Verwelkom dus de paradox: er gebeurt wat en er valt wat te leren!
Dit is precies hoe ik me voel… alles klopt wat er staat. Heftig.
Maar goed hoe verander ik deze paradoxen naar het positieve.
Ook ben ik een emo eter.
Groet. Janke
Hoi Janke,
Dankjewel voor je reactie, mooi om te lezen hoe je het herkent en inderdaad: de innerlijke paradoxen kunnen behoorlijk heftig voelen.
Ik zal je zo ook even een persoonlijk mailtje sturen, maar hierbij een tip om de paradoxen te zien en te veranderen naar iets positiefs:
Een ding wat in elk geval kan helpen, is wanneer je van jezelf alles mag voelen en denken. Dat geeft een beetje ruimte en rust in je hoofd en je zegt eigenlijk tegen jezelf “ik mag er zijn zoals ik ben en ik ben goed zoals ik ben”. Doordat je jezelf meer ruimte geeft, kunnen je gedachtes en gevoelens je gemakkelijker informatie geven over wat je eigenlijk nodig hebt (ipv de gedachtes/gevoelens weg te drukken met bijvoorbeeld eten). De innerlijke paradoxen kunnen je ook dingen vertellen over jezelf en je kan er van leren. Op die manier haal je er dan iets positiefs eruit.
Met hartelijke groet, isabelle