Ik heb vandaag gesport, goed gegeten, mijn haar geverfd (ijdelheid doet de mens versieren), de krant gelezen en mijn workshops voor morgen voorbereid. Kortom: ik heb mijn lichaam verzorgd en mijn geest gevoed. Een dag om tevreden over te zijn. Zoals ik tevreden zou moeten zijn over zovele dagen die ik ogenschijnlijk goed en welbesteed aan mij voorbij laat gaan.
Maar ik ben niet tevreden
Zoek en gij zult vinden, lijkt mijn sturende motto de laatste tijd. Er moet toch iets zijn waardoor ik aan het einde van de dag wel voldaan kan terugkijken op gedane zaken? Ik poog, werk, doe, eet, lees, praat, hang, beweeg, zon, regen, buiten, binnen, bed, bank, stoel, computer, tv, boek, niets blijft onbesproken in mijn hoofd. Alles moet door de ‘ga ik me hierdoor beter voelen’ test en meestal slaagt het niet. Mijn motto begint meer en meer te veranderen in: Zoek en gij zult uzelf verliezen.
Inmiddels begint mij iets te dagen. Mijn motto is misleidend, het zoeken maakt mij moe en brengt me alleen maar verder van voldaanheid.
Tevreden kan je misschien maar beter zijn, niet zoeken. Nieuw motto: ik doe mijn best en daar kan ik altijd tevreden over zijn.
