Wat doe jij elke dag? Dit was de vraag die de Chinese filosoof Confucius zo’n 2500 jaar geleden stelde aan zijn leerlingen, dit deed hij omdat hij ervan uitging dat we gevormd worden door de handelingen die we zo ‘gewoon’ zijn om te doen en de overtuigingen die we daaraan koppelen.
Wil je graag aardiger, gezonder, vrolijker, meer ontspannen, of meer gefocust zijn, maar heb je die wens al opgegeven, omdat je bedacht hebt dat dit nu eenmaal niet in je zit? Dan is het misschien leuk om te weten dat je volgens Confucius alleen maar hoeft te doen alsof om te ervaren hoe je ook kan zijn.
“Ik ben een nachtmens” was jarenlang een overtuiging die ik had. Ik hield van het uitgaan tot diep in de nacht, dan waren de interessantste dingen te beleven en ik vond ouder worden oprecht moeilijk omdat ik volwassen mensen met een normaal dagritme maar saai vond, ik sliep nooit voor één uur ’s nachts.
Maar ook ik werd ouder en het werk wat ik wilde gaan doen, kon alleen maar overdag en dus ging ik doen alsof ik van de ochtenden hield en verzon een heel ochtendritueel waar ik blij van werd. Tegenwoordig voel ik mij meer een ochtendmens, ik sta vroeg op om in de eerste uren tijd te hebben voor de dingen die ik nu graag doe en waar ik anders moeilijk aan toe kom door mijn volwassen werk (rustig wakker worden, yoga, filosofie lezen).
Door elke dag mijn wekker te zetten voor iets waar ik blij van word, lukt het me eigenlijk ook prima om vroeg naar bed te gaan en lijk ik zelfs steeds makkelijker te slapen (ik ben een slechte slaper, is ook een overtuiging die ik al voor een groot deel los heb durven laten).
Wanneer je gelooft dat je karaktertrekken en vastgeroeste gewoontes kan veranderen door bewust te doen alsof, dan kan je ervaren hoe het is om een ander karakter te hebben en andere gewoontes. Misschien bevalt dat je dan wel zo goed, dat je een tijdje alsof blijft doen, totdat het bij je hoort en je opnieuw bent geworden wie je wilt zijn.
